Μεσογειακή διατροφή: ένας φιλικός προς την καρδιά τρόπος διατροφής
Η μεσογειακή διατροφή είναι ίσως ο πιο πολυσυζητημένος και προωθημένος τρόπος διατροφής για την πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων και την αργή εξέλιξη αυτών σε άτομα με καρδιαγγειακές παθήσεις.
Οι καρδιοπροστατευτικές της ιδιότητες υποστηρίζονται ευρέως σε μελέτες που αναδεικνύουν τη σημασία ενός διατροφικού προτύπου πλούσιου σε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, ελαιόλαδο, ψάρι και πουλερικά.
Οι ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες που συμβάλλουν σε ασθένειες και θανάτους από καρδιαγγειακές παθήσεις στην Ευρώπη. Η μεσογειακή διατροφή είναι ένα από τα πιο μελετημένα είδη διατροφής για τις υγιεινές επιδράσεις της στην καρδιά. Δίνει έμφαση κυρίως στην κατανάλωση φυτικών τροφών, όπως φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως, όσπρια και ξηρούς καρπούς, χρησιμοποιώντας ελαιόλαδο αντί για άλλα λίπη, και στην κατανάλωση ψαριών τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Τα βότανα και τα μπαχαρικά χρησιμοποιούνται αντί του αλατιού για να αρωματίσουν τα γεύματα, ενώ το κόκκινο κρέας και τα πρόσθετα σάκχαρα είναι περιορισμένα. Συνολικά, αυτό το διατροφικό πρότυπο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε μονο- και πολυ- ακόρεστα λίπη, διαιτητικές ίνες από φυτά, αντιοξειδωτικά και αντιφλεγμονώδεις παράγοντες. Οι κατευθυντήριες γραμμές της ESC για την πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων του 2021 συνιστούν ανεπιφύλακτα τη μεσογειακή διατροφή ως βασικό διατροφικό πρότυπο για την πρόληψη των καρδιαγγειακών παθήσεων (κατηγορία Ι, επίπεδο Α).
Η μεσογειακή διατροφή είναι ένα βιώσιμο και αποτελεσματικό διατροφικό πρότυπο για τη βελτίωση της συνολικής υγείας και την πρόληψη διαφόρων χρόνιων παθήσεων. Η υιοθέτηση αυτής της διατροφής μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές βελτιώσεις στην καρδιαγγειακή υγεία, τη διαχείριση του βάρους, τον γλυκαιμικό έλεγχο, τη γνωστική λειτουργία, την πρόληψη του καρκίνου, τη μακροζωία και τη μείωση των φλεγμονών. Η αποτελεσματική προώθηση της μεσογειακής διατροφής απαιτεί μια πολύπλευρη προσέγγιση που περιλαμβάνει την εκπαίδευση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη συμμετοχή της κοινότητας, αλλαγές πολιτικής, συνεργασία με τη βιομηχανία τροφίμων και πολιτιστική προσαρμογή.
